നാം ചെറുപ്പകാലത്തേക്ക് മടങ്ങുകയാണോ? ഗതകാലസ്മരണയില്‍ നമ്മെ ആവേശം കൊള്ളിക്കുന്നത് എന്താണ്? ചെറുപ്പകാലത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം അക്കാലത്ത് നമുക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടിരുന്നോ? അതല്ല, ഭൂതകാലത്തേക്കുള്ള മടക്കവും, ഗൃഹാതുരത്വവും മനുഷ്യപ്രകൃതിയുടെ ഭാഗമാണോ?
പെരുന്നാല്‍ വസ്ത്രം, പെരുന്നാള്‍ പലഹാരം, പെരുന്നാള്‍ സംഗമം… വര്‍ഷത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ മാത്രം (ഈദുല്‍ ഫിത്വ്ര്‍) നിരത്തുകള്‍ ഇവക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. സ്വാദൂറുന്ന വിഭവങ്ങളാല്‍ സമൃദ്ധമായ ഭക്ഷണ തളികകള്‍, അയല്‍ക്കാര്‍ സമ്മാനിക്കുന്ന കൊതിയൂറും പലഹാരങ്ങള്‍…
നാം ഒരു പക്ഷെ നാല്‍പത് കഴിഞ്ഞ മധ്യവയസ്‌കനാണെങ്കിലും ആവേശത്തോടെ യുവത്വത്തെ സ്മരിക്കാറുണ്ട്. നമ്മുടെ മനോഹരമായ സ്മരണകളെയും സ്വപ്‌നങ്ങളെയും തഴുകി, തലോടി ഇളംകാറ്റുകള്‍ അടിച്ചുവീശാറുണ്ട്.
നാം വാര്‍ദ്ധക്യത്തോട് അടുക്കുംതോറും വേദനയോടെയാണ് ഭൂതകാലത്തേക്ക് കണ്ണോടിക്കാറുള്ളത്. പ്രായം കഴിയുംതോറും പരാജയ പാഠങ്ങളില്‍ നിന്ന് അവസാനത്തേതും പഠിച്ചെടുത്തത് പോലെ അനുഭവപ്പെടുന്നു. നഷ്ടപ്പെട്ടവയുടെ കാര്യത്തില്‍ നമുക്ക് വേദനയുണ്ട്. അവസരം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതിന്റെ പേരില്‍ നാം നമ്മുടെ മനസ്സിനെ ശപിക്കാറുണ്ട്. പിന്നീട് അതിന്റെ പേരില്‍ ഖേദിക്കാറുമുണ്ട്. നമുക്കെപ്പോഴും നമ്മുടെ മനസ്സിനോട് പറയാന്‍ സാധിക്കണം ‘ഇല്ല, ഇനിയൊരിക്കലും സമയം പാഴാക്കില്ല’.
തൊണ്ണൂറ്റി നാലാം വയസ്സിലാണ് ഫരീദ് അബ്ദുല്‍ ഖാദിര്‍ കൈറോ യൂനിവേഴ്‌സിറ്റിയില്‍ നിന്ന് ഡിസ്റ്റിംഗ്ഷനോടെ ഡോക്ടറേറ്റ് നേടിയത്. ലോകത്തിലെ തന്നെ ഈയര്‍ത്ഥത്തിലുള്ള വമ്പന്മാരില്‍ ഒരാളായി അദ്ദേഹം മാറി. തൊണ്ണൂറ്റി ഒമ്പതാം വയസ്സില്‍ സര്‍വകലാശാല ബിരുദം നേടിയ ഒരു അമേരിക്കക്കാരന്‍ റോയിട്ടറുമായുള്ള അഭിമുഖത്തില്‍ തമാശയായി പറഞ്ഞുവത്രെ ‘എന്റെ സ്വപ്‌നം സാക്ഷാല്‍ക്കരിക്കാന്‍ എനിക്ക് എണ്‍പത് വര്‍ഷം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു!’
വേണമെങ്കില്‍ നമ്മുടെയും, മറ്റുള്ളവരുടെയും കുഞ്ഞുങ്ങളെ കളിപ്പിക്കുകയും അവരുടെ കൂടെ കുട്ടികളാവുകയും ചെയ്യാവുന്നതാണ്. തമാശയും ആനന്ദവും നിഷ്‌കളങ്കതയുമായി നമുക്ക് അവരുടെ കൂടെ ചെലവഴിക്കാം. തന്റെ വഴി അന്വേഷിച്ച് നടക്കുന്ന ഒരു യുവാവിന് ഗുണകാംക്ഷിയായ വഴികാട്ടിയാവാനും നമുക്ക് സാധിക്കും. മറ്റുള്ളവരുടെ വഴിയില്‍ പ്രതീക്ഷയുടെയും കര്‍മത്തിന്റെയും ശുഭാപ്തിയുടെയും കണികകള്‍ വാരിവിതറാനും അവര്‍ക്കായി പുതിയ ചക്രവാളം തുറന്ന് കൊടുക്കാനും നമുക്ക് സാധിച്ചേക്കും.
നമ്മുടെ നിലവിലുള്ള ജീവിതഘട്ടത്തെ അനുകൂലമാംവിധം ഉപയോഗപ്പെടുത്താന്‍ നമുക്ക് കഴിയും. ധീരനായ യുവാവ്, സ്വപ്‌നം കാത്ത് സൂക്ഷിക്കുന്ന മധ്യവയസ്‌കന്‍, പരിവര്‍ത്തനത്തിന് വേണ്ടി കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്ന വൃദ്ധന്‍ തുടങ്ങിയവ അതിന് ഉദാഹരണമാണ്. പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് ദുഖത്തോടെ സ്മരണകള്‍ അയവിറക്കുന്നവരാവരുത് നാം. ലഭ്യമായ ഉപകരണങ്ങള്‍ കൊണ്ട് സമകാലിക ജീവിതത്തെ മനോഹരവും, ആഹ്ലാദകരവുമാക്കുകയാണ് നാം വേണ്ടത്.
ഓരോ ഘട്ടത്തിലും നാം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതിനേക്കാള്‍ ഉത്തമമായത് ദൃഢനിശ്ചയംചെയ്യുകില്‍ നമുക്ക് നേടിയെടുക്കാനാകും. ശൈത്യകാലത്ത് നമുക്ക് വിറക് കത്തിച്ച് ചൂടു കായാം. ശരീരത്തിന് ചൂട് നല്‍കുന്ന പ്രത്യേകമായ ഭക്ഷണപാനീയങ്ങള്‍ തയ്യാറാക്കാം. ഉഷ്ണ കാലത്തേക്ക് കടക്കുമ്പോള്‍ വസ്ത്രവും, ഭക്ഷണവും പാനീയവും, ജോലി സമയവും മാറ്റി അതിന് വേണ്ടി ഒരുങ്ങാം.
രാത്രിയില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി പകലിന് മറ്റൊരു വ്യവസ്ഥ നിര്‍ണയിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് നാം ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ‘നാം രാത്രിയെ വസ്ത്രമാക്കിയിരിക്കുന്നു. നാം പകലിനെ ഉപജീവനസമയമാക്കിയിരിക്കുന്നു’ (അന്നബഅ് 10-11)
രാത്രിയുടെ ശാന്തതയും, ആത്മീയതയും ഒന്ന് വേറെ തന്നെയാണ്. എന്നാല്‍ ജോലിക്കും, അധ്വാനത്തിനും യോജിച്ചത് തീര്‍ച്ചയായും പകലാണ് താനും. നാം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ രാപ്പകലുകളെ ഇപ്രകാരം തിരിച്ചറിയുകയും അവക്ക് യോജിച്ച വസ്ത്രവും ഭക്ഷണ പാനീയവും ഒരുക്കുകയുമാണ് വേണ്ടത്.
ഡോ. സല്‍മാന്‍ ബിന്‍ ഫഹദ് ഔദഃ
Add Comment